18,50 euro per 100 kg. Palletprijs (1000 kg.)

Hoogproductieve melkkoeien hebben voor de melkproductie een grote hoeveelheid calcium nodig. De botten vormen de grootste buffer. Vitamine D reguleert met behulp van hormonen de absorptie en resorptie van calcium van en naar de botten. Naarmate het dier ouder wordt, wordt het lastiger om calcium uit de botten te mobiliseren, waarmee ook de kans op melkziekte groter wordt.

Daarnaast is calcium verantwoordelijk voor de overdracht van zenuwprikkels (en daarmee spiercontracties), de productie van hormonen, de bloedstolling, pH-regulatie van het bloed, de vruchtbaarheid en de regulatie van membraanactiviteiten.

Een te weinig calcium absorptie uit het voeder ten opzichte van de behoefte, leidt bij jonge dieren tot een verminderde groei en een verstoorde mineralisatie van het bot, waarbij te weinig calcium wordt afgezet in de beenderen. Bij volwassen dieren vindt er ten gevolge van blijvend calcium tekort, ontkalking van het bot plaats. Hierdoor vermindert langzaam het volume van het botweefsel. Verder treedt er bij calcium tekort een vertraagde bloedstolling en een verminderde melkproductie op. Calcium tekort in het bloedplasma ten gevolge van hoge calcium behoefte, samengaand met onvoldoende calcium absorptie uit de darm en/of resorptie uit het botweefsel wordt omschreven als het fenomeen kalfziekte of melkziekte bij het melkvee. Melkziekte komt meestal voor de eerste dagen na de kalving. Op deze momenten is er een sterk verhoogde behoefte aan calcium ten gevolge van de melkproductie. Een storing op die momenten ter hoogte van het parathyroid hormoon (PTH), vitamine D en/of de calcium voorziening, leidt hierbij tot een tekort aan geïoniseerde calcium in het bloed. Met melkziekte tot gevolg.